Teach the Art of Balance – Dag van de Leraar

• Skaters kennen de curve en de half-pipe, beweging, dynamiek, het zoeken naar de juiste lijn. Ook in onderwijs gaat het om méér dan gemiddelden en punten.
• Aristoteles sprak al over het “goede midden”, de apex tussen twee uitersten. Niet de lauwe middenweg, maar het krachtigste punt waar tegenstellingen samenkomen en in evenwicht worden gebracht. Moed ligt bijvoorbeeld tussen roekeloosheid en angst; generositeit tussen gierigheid en spilzucht. Het is precies daar, in dat spanningsveld, dat excellentie ontstaat.
• Ook in het onderwijs zoeken we voortdurend dat goede midden: tussen structuur en vrijheid, tussen hoge verwachtingen en haalbare doelen, tussen individuele begeleiding en collectieve dynamiek.
• Wiskunde leert ons bovendien dat er niet één gemiddelde is. Je hebt een rekenkundig gemiddelde, een meetkundig gemiddelde, een mediaan… elk vertelt een ander verhaal, afhankelijk van de context. Zo ook in lesgeven: er bestaat geen ‘gemiddelde leerling’. Elke leerling heeft een eigen ritme, talent en weg. Het is aan de leraar om die diversiteit te zien, ruimte te geven en er een leerparcours van te maken dat iedereen meeneemt.
• Onderwijs is dus geen vlakke lijn, maar een dynamische half-pipe: we zoeken niet naar het gemiddelde, maar naar de beweging die elke leerling in staat stelt om zijn of haar eigen hoogste punt te bereiken. 
   

• In skaten telt geen fake trucje maar enkel de échte trick die je neerzet. Het gaat om wat je durft proberen, wat je oefent en wat je uiteindelijk landt. De norm is niet de illusie, maar de praktijk. 

• Zo ook in onderwijs: de waarde van lesgeven zit niet in mooie theorieën of digitale beloftes alleen, maar in de dagelijkse praktijk van de klas. In de echte interacties met leerlingen, in het uitleggen, het luisteren, het aanpassen en opnieuw proberen. 

• Lesgeven is vakmanschap dat zich vormt in de praktijk: oefenen, bijsturen, soms vallen en altijd weer opstaan. Het is de kunst om bewegingen te herhalen en te verfijnen, tot ze echt worden, herkenbaar, betrouwbaar, en betekenisvol voor de leerling. 

• De norm van goed onderwijs is dus niet wat op papier staat, maar wat dag in dag uit in de klas gebeurt: het échte werk, met vallen en opstaan, met stijl en overtuiging. 

Elke skater heeft zijn eigen stijl. Net zo heeft elke leraar een eigen onderwijsstijl. Er bestaat niet één juiste manier,het is de stijl die je lesgeven uniek maakt en leerlingen inspireert. 

In skateboarden zijn er verschillende stijlen: 

• Street skating: creatief gebruikmaken van de omgeving, improviseren op obstakels die je tegenkomt. Zo ook in de klas: inspelen op onverwachte situaties, flexibel omgaan met diversiteit, lesstof levendig maken met wat er nú gebeurt. 

• Vert of half-pipe skating: grote bewegingen, lef en doorzettingsvermogen. Leraren met deze stijl durven groot te denken, uitdagende doelen te stellen en hun leerlingen mee te nemen in ambitieuze sprongen. 

• Freestyle skating: speels, expressief en vaak verrassend. In onderwijs vertaalt zich dat naar creativiteit, experiment en ruimte voor kunst, spel en verbeelding. 

• Cruising/longboarding: vloeiend, in balans en met oog voor ritme. Dit herken je bij leraren die rust en stabiliteit brengen, die een veilig klimaat scheppen waarin elke leerling kan meebewegen op zijn of haar tempo. 

Elke stijl is waardevol op zich, en vaak wisselen skaters (en leraren) tussen stijlen afhankelijk van het moment. Juist die verscheidenheid maakt de cultuur rijk. 

Onderwijs mét stijl betekent dus dat je als leraar niet enkel kennis overdraagt, maar ook je eigen persoonlijkheid, ritme en flair meebrengt. Het is die unieke stijl die leerlingen raakt, motiveert en bijblijft net zoals de stijl van een skater een trick onvergetelijk maakt.