Wat is de betekenis van wereldgericht onderwijs voor de concrete klaspraktijk in basis- en secundair onderwijs? Hoe kan wereldgericht onderwijs vakdidactiek en pedagogische sensitiviteit versterken voor verschillende leerdomeinen/vakken en onderwijsniveau’s? Het expertisecentrum Art of Teaching en andere stakeholders gaan in dialoog met Gert Biesta.

Wereldgericht onderwijs als beloftevolle pedagogische tussenweg

Wereldgericht onderwijs zet de wereld in het midden binnen het onderwijsproces. Dit staat in sterk contrast met pedagogisch-didactische benaderingen die ofwél de individuele competenties van de leerlingen als het exclusieve (eind)doel van onderwijs centraal stellen (cf. sociaal-constructivisme) ofwél enkel het (kennis)curriculum voor ogen houden (cf. instructie-gerichte didactiek).

De wereld centraal stellen zorgt volgens Biesta voor een andere weg met meer toekomstkansen voor de pedagogiek. De wereld is ‘echt’ en daagt ons uit. De wereld daagt ons enerzijds uit om begrepen te worden - bijvoorbeeld via de taal, wiskunde, wetenschap of kunst - maar stelt anderzijds grenzen aan ons begrip.

De wereld opent een brede horizon voor het pedagogisch en vakdidactisch handelen

In wereldgericht onderwijs kun je niet uitgaan van een ‘ik’ dat alle betekenis op zichzelf grondvest (ik zie/voel het zo), noch van een gefixeerde kennis die reeds op voorhand alle betekenis al heeft uitgeklaard en vastgezet. Zo startte de wetenschap bijvoorbeeld in het oude Griekenland steevast vanuit een ervaring van verwondering over de wereld in al haar schoonheid, eerder dan vanuit een strak denkschema. Oude wetenschappers starten bij de verwondering over de harmonie (wiskunde en muziek) of sociale wetenschappers en filosofen weten dat de begrijpen ook openstaan voor betekenis is.

Wereldgerichte didactiek in de praktijk van verschillende leergebieden

Wereldgerichte didactiek is meer dan het toepassen van een techniek - het ‘hoe’ - om een vaststaande inhoud -  het ‘wat’ – op de meest efficiënte wijze over te brengen. Het opent een pedagogische tussenruimte - inter-esse - tussen leerling en leraar die verder gaat dan een vluchtige motivatie.

Ook de Franse pedagoog Philippe Meirieu geeft aan dat we vakken en leergebieden terug moeten ontstollen en verbinden met de existentiële levende vragen van waaruit kennis is gegroeid. [Meirieu, P. (2021). Frankenstein en de pedagogiek. Phronese.] Enkel op deze manier krijgen leerlingen een juiste kans om deel te nemen en verantwoordelijkheid te nemen  voor het werelds samenleven en samen-leren.

Tijdens de lezing gaan verschillende stemmen - praktijkonderzoekers, pedagogen, leraren, vakdidactici en lerarenopleiders - in dialoog met Gert Biesta over volgende vragen:

• Hoe kan wereldgericht onderwijs concreet in praktijk gebracht worden?
• Hoe kan wereldgericht onderwijs werkzaam zijn binnen verschillende vakdidactische leerdomeinen (wiskunde, wetenschap-WO, taal, kunst-muzische, …)?
• Wat betekent wereldgericht onderwijs voor het lesgeven en voor de rol van de leraar voor de klas?